حسین یک درس بزرگتر از شهادتش به ما داده است ، و آن " نیمه تمام گذاشتن حج " ! و به سوی شهادت رفتن است.
حجی که همه ی اسلافش ، اجدادش ، جدش و پدرش برای احیای این سنت ، جهاد
کردند ، این حج را نیمه تمام می گذارد و شهادت را انتخاب می کند
مراسم حج را به پایان نمی برد ، تا به همه ی حج گزاران تاریخ ، نماز
گزاران تاریخ ، مومنان به سنت ابراهیم ، بیاموزد که اگر امامت نباشد ، اگر
هدف نباشد ، اگر حسین نباشد و اگر یزید باشد ، چرخیدن بر گرد خانه ی خدا ،
با خانه ی بت ، مساوی است .
در آن لحظه که حسین حج را نیمه
تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد ، کسانی که به طواف ، همچنان در غیبت حسین ،
ادامه دادند ، مساوی هستند با کسانی که در همان حال ، بر گرد کاخ سبز
معاویه در طواف بودند .
برگرفته از کتاب حج ( زنده یاد دکتر علی شریعتی )
