خدایا ، ممنونم ...

خدایا ، ممنونم ...

خدایا ممنونم که سلامتی دارم ...

ممنونم که سایه ی پدر و مادرم رو دارم ...

ممنونم که می توانم راه بروم و برای خودم چای بریزم ...

ممنونم که وقتی روی کاناپه دراز کشیدم ، توانش را دارم تا بلند شوم و کنترل تلویزیون را بردارم ...

ممنونم که زبان دارم و می توانم انتهای شام ، از مادرم برای غذای خوشمزه اش تشکر کنم ... با پدرم در مورد آینده صحبت کنم ...

ممنونم که دنیایت را با چشمانم ، رنگی می بینم ...

ممنونم که می توانم ، نابینایی را از خیابان رد کنم ...

ممنونم که می توانم بارهای پیره زنی تا درب منزلش ببرم و پیرزن از من تشکر کند و سیبی به من هدیه بدهد ...

ممنونم که می توانم کالسکه نوزاد ، مادری را بلند کنم و بالای پله ها بگذارم ...

ممنونم که می توانم بخندم ، گریه کنم ، بغض کنم ، دوست داشته باشم و دوستم داشته باشند ...

ممنونم که دوستانی دارم تا روز تولدم را به من تبریک بگویند ...

خدایا ، دنیایت زیباست ، فقط ما باید این زیبایی های ساده را ببینیم...

با تمام سختی می خندم ...