من هنوز اول قصه ام..

قصه آدم، قصه یک دل است و یک نردبان..
قصه بالا رفتن، قصه پله پله تا خدا..

قصه آدم، قصه هزار راه است و یک نشانی..
قصه جست وجو. قصه از هر کجا تا او..

قصه آدم، قصه پیله است و پروانه،
قصة تنیدن و پاره کردن..قصه به درآمدن، قصه پرواز...

 من اما هنوز اول قصهام؛
قصه همان دلی که روی اولین پله مانده است،
دلی که از بالا بلندی واهمه دارد،از افتادن..
پایین پای نردبانت چقدر دل افتاده است!
دست دلم را میگیری؟ مواظبی که نیفتد؟

من هنوز اول قصه ام؛
قصه هزار راه و یک نشانی. نشانیت را اما گم کرده ام.. باد وزید و نشانیات را بُرد.
نشانیات را دوباره به من میدهی؟ با یک چراغ و یک ستاره قطبی؟

من هنوز اول قصه ام..
قصه پیله و پروانه، کسی پیله بافتن را یادم نداده است..
به من میگویی پیله ام را چطوری ببافم؟
پروانگی را یادم میدهی؟
دو بال ناتمام و یک آسمان من هنوز اول قصه ام..
قصه...
عرفان نظرآهاری ♥